© Thomas Moens
Geen begeleiding naar werk, noch naar een opleiding
Ook op het vlak van opleiding blijven de resultaten pover. Van dezelfde groep startte slechts 4,1%, of 137 personen, aan een beroepsopleiding.
“Wie mensen echt wil helpen, zorgt ervoor dat ze sneller in een traject richting werk of opleiding terechtkomen”, zegt Verstraeten. “Dat gebeurt in Brussel veel te weinig.”
Activeringsplan start pas vanaf 1 maart
In navolging van de federale hervorming werden de Brusselse Regering en Actiris uiteindelijk gedwongen om keuzes te maken waar wij al jaren om vragen. Het Brusselse Actieplan voorziet een eerste afspraak binnen vijftien dagen na inschrijving, een maandelijkse opvolging en het voorstellen van vacatures of stages vanaf het eerste gesprek.
Die maatregelen treden echter pas in werking op 1 maart 2026. “Dat is veel te laat en verklaart waarom Brussel het vandaag zoveel slechter doet dan Wallonië”, zegt Verstraeten.
Brusselse Regering doet niets om mensen te helpen
Volgens Verstraeten dragen de Brusselse regeringspartijen die federaal in de oppositie zitten hier een zware verantwoordelijkheid. “Tijdens commissies hielden ze lange discoursen over hoe onmenselijk de hervorming volgens hen zou zijn, maar intussen deden ze niets om de Brusselaars die hun uitkering dreigen te verliezen echt te helpen”, zegt hij.
“Onder hun beleid is langdurige werkloosheid een structureel ontspoord probleem geworden in Brussel, waar bijna de helft (46%) van alle werkzoekenden al minstens 2 jaar zonder job zit. Dat is aanzienlijk hoger dan in Vlaanderen (27,8%) en ook een stuk hoger dan in Antwerpen (31,7%). Een op de vier langdurig werkzoekenden (24,4%) zit zelfs al meer dan 5 jaar zonder job. Dat aandeel ligt meer dan dubbel zo hoog als in Antwerpen, dat met 11,6% dicht bij het Vlaamse gemiddelde (10,6%) zit.”
“Deze mensen zijn jarenlang in de steek gelaten zonder begeleiding of perspectief en vandaag gebeurt exact hetzelfde opnieuw. Er is geen tijdig, degelijk activeringsplan. Dat de begeleiding pas vanaf 1 maart start, is een politieke keuze en opnieuw worden duizenden Brusselaars daar het slachtoffer van”, besluit Verstraeten.
